Gdy pierwszy raz usłyszałem w radiu o zombie myślałem że to istoty wymyślone żeby straszyć dzieci i robić horrory dla dorosłych, miałem wtedy może z 7 lat. Tydzień temu przekonałem się że to nie były tylko durne filmy i że rzeczywistość zamieniła się w horror. 6 grudnia pokazały się na moim osiedlu. Wśród ludzi panował chaos, nie wiedzieli co mają robić, w sumie to im się nie dziwie, próbowałem ogarnąć kilka rodzin, ale idioci na siłę zamykali się po piwnicach. Rodzice zostali u dziadków, może to nawet lepiej, może ich to ominie. Kiedy oswoiłem się z myślą że oni tu są postanowiłem się spakować, wrzuciłem do mojego plecaka wszystkie rzeczy które uznałem za potrzebne, nóż do kieszeni a CeZetka na ramie, w plecaku zostało mi wtedy chyba z 1200 sztuk śrutu, teraz mam go zaledwie 1000, muszę go oszczędzać. Wpadłem na pomysł zabarykadować się w markecie póki go nie rozkradną do końca. To już tydzień w tym blaszanym gównie, muszę stąd wyjść. Jedzenia zostało jeszcze na jakieś 3 miesiące, ale nie mogę do końca zasranego życia się tu chować.

Ostatnio edytowany przez Morgoth (2013-03-03 18:46:21)

Pewnego ranka dzikie wrzaski przerwały mi sen. Dokładniej było to 6 grudnia, ten cholerny dzień zniszczył mi całe życie wszystko zostało zniszczone. Mam coraz mniej jedzenia, muszę stąd wyjść.
Łapie za plecak, po chwili zauważyłem ze nie mam co w nim ukryć. Mam w domu nóż myśliwski, no cóż nie mam zbyt dużego wyboru. Wychodzę z domu, postawiłem iść powoli ale bardzo cicho, z racji tego że mam duży kawał drogi do przejścia. Byłem już w połowie drogi i zauważyłem zainfekowanych, na szczęście mnie nie zauważyli, bo byli zajęci zajadaniem się moim sąsiadem. I tak cwela nie lubiłem.
Po kilku następnych minutach marszu doszedłem do celu. W środku chyba nikogo nie było. Wpadłem na pomysł poszukania drzwi dostawczych. Po znalezieniu wszedłem i postanowiłem je zabarykadować skrzyniami po produktach. Przeszedłem po głównej części sklepu, zauważyłem dwóch gości rozmawiających przy napoju. Swoje emocje ująłem w zdaniu :
- Kim wy jesteście ?!

Dostałem szoku. Zadałem proste pytanie, a chwile później widzę jak podbiega z nożem jakiś koleś.
Dałem rady tylko wypowiedzieć :

- Witam. Jestem Sawyer ! Jak udało wam się przeżyć ?

W taki właśnie sposób bohaterowie przeżyli miesiąc. Żłopali piwska, jedli mnóstwo długoterminowych czipsów, spali na sklepowych kocach. Nie mając dostępu do multimediów ogrom czasu spędzali rozmawiając.  Lecz w końcu nadszedł niechciany dzień wyczerpania zasobów sklepowych. A więc bardzo już zaprzyjaźniona ze sobą grupka mężczyzn musi opuścić ukochany market, miejsce spotkania. Będą szli w poszukiwaniu przygód, innych przetrwańców lub ciekawszych marketów. Zobaczymy co stanie na ich drodze.

- Morgoth, masz racje nie mamy co włożyć do ust. Trzeba zmienić lokum, jedyne co mi przychodzi do głowy to inny market. Alojz może ty masz jakiś pomysł ?

- Macie racje. Gdzieś tam głęboko we mnie, za grubymi warstwami chamstwa słychać bardzo przekonujący głos, mówiący o niesieniu pomocy dla innych żywych, nie zakażonych. Już rzygam tą budą i w sumie to zaraz lecę się pakować. Bierzemy dużo wody i wszystkie resztki jedzenia. Nasz cel to wieżowce przy ulicy Keizersgracht. Dlaczego wieżowce? Bo można sprawdzić wiele mieszkań w krótkim czasie. Dlaczego przy tej ulicy? Bo jest tam sklep z bronią, bez której, nie owijając w bawełnę zdechlibyśmy. Jeśli jest ktoś temu przeciwny niech wystąpi teraz lub zamilknie na wieki.

- Wystarczy na jakieś 4 dni dla 3 osób. Wziąłem do plecaka wszystkie baterie, latarki i inne przydatne pierdoły. Mój baseballowy kij już się niecierpliwi. Serio mam nadzieję, że kogoś znajdziemy, bo mi się już brzydzą wasze mordy, bez obrazy dla was. Kładę się spać już, jutro ciężki dzień. Pobudka na 6:00, leniwe downy.