Wybiegłem w pośpiechu. Ktoś za mną krzyknął żeby udać się do budynku obok, nie namyślałem się zbyt długo, starałem się wejść do tego bloku. Zauważyłem ze nikogo ze mną nie ma. Odczuwałem strach, postanowiłem obejść blok zobaczyłem Morg majstrującego przy drzwiach, nie widziałem innych. Ustawiłem się za nim czekając aż wejdziemy

Jak ostatni wyskoczyłem z okna, nie było tego w planie mniejsza o to.
Biegłem jako ostatni, z uczuciem strachu myślałem że mnie zauważą, przyśpieszyłem i próbowałem dogonić alojza, biegłem tuż za nim.

- Wszyscy zdążyli dobiec? nikt nie został w tyle?

Wszyscy weszli do środka, rozejrzałem się czy kogoś nie brakuje, wszyscy byli w budynku, oprócz Derativa, który się dla nas poświęcił.
Boje się trochę że nas znajdą, będziemy musieli walczyć.
Morg rozkazał zabarykadować drzwi i podłączyć kable pod klamkę, szybko zabarykadowałem wejście.
Rozejrzałem się za puszką po całym budynku, była po lewej, na wysokości oczu, obok drzwi.
Otworzyłem puszkę, wyrwałem kable i podłączyłem do klamki od drzwi.

- Drzwi zabarykadowane i prąd podłączony pod klamkę.

Z dołu słyszałem krzyki moich kumpli, niepokoiło mnie to, ale nie mogłem sprawdzić o co chodzi. Celowałem dalej. I słusznie bo wybiegł właśnie Rotamer, krzyczał o pomoc. Celowałem dalej. Był już w połowie drogi do naszego budynku gdy z wieżowca wybiegło dwóch kanibali. Oddałem strzał. Pierwszy z nich zatoczył się i upadł twarzą na krawężnik. Wycelowałem do drugiego, strzał zszedł z serca i trafił mu w biceps, zatoczył się, ale mimo to nie przestawał poruszać się w kierunku Rotamera. Nagle padł strzał. Tym razem nie z mojej broni. SNAJPER! Szybko upadłem na ziemię, wypatrywałem po oknach wieżowca. Jest. Między 5 a 6 piętrem. Szybkim ruchem ściągnąłem CeZetkę z parapetu. Wycelowałem w snajpera, na szczęście nie znał mojej pozycji bo naboje 0.22 nie są głośne. Oddałem strzał, snajper znikł. Poczekałem jeszcze chwile. Zabity. Nagle dobiegł mnie krzyk. To był krzyk Rotamera. Podniosłem się szybko z ziemi i postawiłem spowrotem CeZetkę na dwójnogu. Ujrzałem Rotamera. Snajper przebił mu udo i nie mógł uciekać, a kanibale już do niego dobiegli i zaczęli zjadać go żywcem. Przerażający widok. Kolejnym strzałem dobiłem Rotamera, aby ulżyć mu cierpienia. Krzyknąłem głośno:

- Sojer! Kurwa! Do mnie! Szybko!

Zacząłem strzelać do kolejnych kanibali.